Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα… Λάρισα, η έκπληξη της Θεσσαλίας

Πρέπει να την περπατήσεις τη Λάρισα, για να σου αποκαλύψει κάθε της πτυχή? τους εμπορικούς πεζόδρομους γύρω από την Πλατεία Ταχυδρομείου με τα πολυσύχναστα cafes, τα αρχαία θέατρα και το Μπεζεστένι στο Φρούριο, το πάρκο του Αλκαζάρ και την ανερχόμενη πλατεία της Νεάπολης. Πρέπει να την ζήσεις!

«Στης Λαρίσης το ποτάμι (τρις) που το λένε Πηνειό, αν τυχόν και δε με θέλεις (ξανά τρις), αν τυχόν και δε με θέλεις (άντε πάλι τρις), κει θα πέσω να πνιγώ…» Τάδε έφη Σπύρος Ζαγοραίος, ο μέγας τραγουδοποιός. Οι στίχοι του, τα καλύτερα μπουζούκια της Λάρισας, το θρυλικό Φάληρο και γαρίφαλα που εκτοξεύονταν αλλεπάλληλα στα πόδια των αοιδών, πιάτα που έσπαγαν μέχρι το πρωί και αστείρευτο κέφι ήταν θύμησες από νυχτοπερπατήματα του παρελθόντος. Αυτό το γλεντζέδικο πρόσωπο της πόλης, ταξίδεψε τη φήμη της σε όλη την Ελλάδα. Όμως, πρέπει να ξέρετε πως στο φως του ήλιου όλα είναι διαφορετικά…

ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ
τα πράγματα αλλάζουν στο κέντρο της πόλης. Πρέπει να είσαι ήρωας για να μετακινείσαι με αυτοκίνητο στους κύριους δρόμους και να έχεις την υπομονή του Ιώβ ώστε να βρεις θέση πάρκιγκ. Οι δε μονόδρομοι -στην πλειοψηφία τους- μοιάζουν με λαβύρινθο από τον οποίο δεν μπορείς να βγεις. Αν, βέβαια, αναζητάς το ξενοδοχείο σου στην οδό Ρούσβελτ -καλή ώρα- θα κάνεις τουλάχιστον τρεις κύκλους μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως πρόκειται για πεζόδρομο και θα ρωτήσεις τουλάχιστον άλλους τρεις περαστικούς για να σου δώσουν τα φώτα τους και να πειστείς ότι, ναι, στη Λάρισα επιτρέπεται η διέλευση των οχημάτων στους πεζόδρομους, όχι όμως και η στάθμευση! Το ιδανικό είναι να ορίσεις ως σημείο εκκίνησης την Πλατεία Ταχυδρομείου και να γνωρίσεις την πόλη πεζή. Σε αυτό το συμπέρασμα, τουλάχιστον, με οδήγησε η εμπειρία μου.



ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ, THE MEETING POINT
Η βαβούρα, η νεολαία, το shopping και η πολυκοσμία ανταμώνουν στους δύο πολυσύχναστους πεζόδρομους Ρούσβελτ και Κούμα. Επώνυμα καταστήματα, μοντέρνα cafes και φοιτητικά στέκια συμμετέχουν σε έναν ατελείωτο διαγωνισμό εντυπώσεων, καθώς είναι τόσο πολλά και διαφορετικά τα καταστήματα και οι επιλογές που προσφέρει η πόλη, ώστε μπαίνεις αναπόφευκτα στο τριπάκι της καλύτερης βιτρίνας. Η Κούμα, ανάλογη της Ερμού στην Αθήνα, είναι ασφυκτικά γεμάτη από το πρωί, όταν όλοι βγαίνουν για τις απαραίτητες αγορές. Εδώ, παίζεται το παιχνίδι του χρήματος το πρωί, ενώ το μεσημεράκι η κίνηση μετατοπίζεται στην Πλατεία Ταχυδρομείου και συγκεκριμένα στις οδούς Παπακυριαζή και Ασκληπιού. Οι τελευταίες τάσεις του design από την Ιταλία και οι καλύτεροι στο είδος τους διακοσμητές έχουν δώσει τον καλύτερό τους εαυτό κι έχουν αναδείξει τα cafe-bars της Λάρισας. Arco, De Tox, Milk και My Cafe, «βλέπουν» στην περαντζάδα.

Δεν αντιστέκομαι στις «σειρήνες»? παραδίδω τα όπλα και μπαίνω γρήγορα στο κλίμα με έναν freddo. Ενώ απολαμβάνω κάθε γουλιά, εκατοντάδες -χωρίς υπερβολές- σακούλες περνούν από μπροστά μου. Παραδίπλα, επίδοξοι skaters βάζουν όλη τους την τέχνη δίπλα στα γλυπτά τοπίου της Νέλλης Γκόλαντα. Τα ιδιόμορφα μαρμάρινα σιντριβάνια απεικονίζουν τη σχέση του ποταμού-θεού Πηνειού με τη νύμφη Λάρισα στην ελληνική μυθολογία, καθώς λέγεται ότι η δεύτερη, παίζοντας με τις φίλες της στις όχθες του, γλίστρησε και πνίγηκε στα νερά του.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
Αγοραστικές εμμονές και coffee break, τέλος! Κατευθύνομαι ολοταχώς προς την οδό Παπαναστασίου, στην πιάτσα των ταξί. Εκεί αρχίζει η Κεντρική Πλατεία ή Πλ. Σάπκα. Πιο κέντρο δεν γίνεται! Για να περιορίσετε τον κίνδυνο να χαθείτε στα αμέτρητα στενά, βάλτε την σημάδι. Περικυκλωμένη από τις μεγαλύτερες τράπεζες και στιγματισμένη από πολιτικές συγκεντρώσεις και ομιλίες, μπορεί να μην έχει ούτε τη φήμη ούτε την αίγλη της πολυσύχναστης Πλατείας Ταχυδρομείου, αλλά κρύβει ένα μικρό μυστικό: τον πεζόδρομο της Δευκαλίωνος. Τσιπουράδικα, όπου σερβίρονται τσίπουρο Τυρνάβου και νοστιμότατοι παραδοσιακοί μεζέδες αναλαμβάνουν την ικανοποίηση κάθε απαιτητικού ουρανίσκου.

ΦΡΟΥΡΙΟ-ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΙΟΣ
Μην νομίζετε, όμως, ότι επικρατεί μονοπώλιο στη γεύση! Τα τελευταία χρόνια, ο λόφος του Φρουρίου κλείνει το μάτι στη λαιμαργία, ανεβαίνοντας συνεχώς στην ιεραρχία με τα top ταβερνάκια και μπαράκια της πόλης. Η περιοχή αυτή κατοικείται τουλάχιστον 8.500 χρόνια, σύμφωνα με τα ευρήματα που έχει ξεθάψει η αρχαιολογική σκαπάνη και μάλιστα πρόκειται για το σημείο, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε ο οικιστικός κορμός της Λάρισας. Σήμερα, εστιατόρια με σόκιν κατάλογο που επιμένουν ελληνικά (π.χ. Τα Τηγανάκια), cafes με εναλλακτική διάθεση, «αγκαλιάζουν» εκατέρωθεν την οδό Φιλελλήνων. Όμως, κάποιοι γνώριμοι από το παρελθόν, έχουν απομείνει για σύντομα μαθήματα ιστορίας. Το Α΄ Αρχαίο Θέατρο του 4ου π.X. αιώνα, χωρητικότητας 10.000 ατόμων, στα ριζά του Φρουρίου, είναι αδιάσειστος μάρτυρας της ευημερίας που γνώρισε η Λάρισα κατά την αρχαιότητα. Στη συμβολή των οδών Ταγματάρχου Βελισσαρίου και Εργατικής Πρωτομαγιάς, βρίσκεται και το μικρότερο Β΄ Αρχαίο Θέατρο, του 1ου π.Χ αιώνα. Κάνω πέρασμα στους νεότερους χρόνους με το Μπεζεστένι, τη σκεπαστή τούρκικη αγορά του 15ου αιώνα, μια από τις ελάχιστες που διατηρούνται. Μπορεί η οροφή του να έχει κάνει… φτερά, όμως, τη νύχτα, φωτισμένο, είναι μαγευτικό. Ακριβώς πίσω, στο πιο ψηλό σημείο του λόφου, συναντώ το μικρό άλσος με το δημοτικό αναψυκτήριο. Πιτσιρίκια παίζουν ανέμελα, ενώ οι γονείς δείχνουν να χαίρονται απεριόριστα τον φυσικό τους ρόλο.



ΑΛΣΟΣ… ΑΝΑΨΥΧΗΣ
Ο δρόμος αβίαστα με έχει βγάλει στην εκκλησία του πολιούχου Αγίου Αχιλλίου που σηματοδοτεί τα όρια της περιοχής του Αλκαζάρ. Να κι ο Πηνειός! Στο μυαλό μου είχα την ειδυλλιακή εικόνα ενός ποταμού με πλατάνια που σκύβουν και καθρεφτίζονται στα καθάρια νερά του, όμως τα στάσιμα πράσινα στερεοποιημένα ύδατα (λόγω της κλειστής κοίτης), που δεν απέχουν πολύ από… γκαζόν, με διαψεύδουν κατηγορηματικά!

Το αισθητικό άλσος, με τα πεύκα και άλλα δέντρα, αποτελεί έναν φυσικό ζωντανό πνεύμονα στο βορειοδυτικό άκρο της πόλης. Παιδική χαρά, αναψυκτήρια, ανοιχτοί χώροι με άπλα και ποδηλατόδρομοι -στοιχεία σπάνια σε μια μεγαλούπολη- έχουν τεθεί στη διάθεση των κατοίκων.

planetnews