Η Σύμη είναι το όγδοο σε μέγεθος νησί της Δωδεκανήσου με έκταση 58,1 τ. χλμ. και μήκος ακτών 85 χλμ. Είναι ορεινή και βραχώδης. Γύρω της υπάρχουν νησίδες και βραχονησίδες. Η μεγαλύτερη νησίδα είναι η Νύμος και ακολουθούν τα Σεσκλιά. Οι βραχονησίδες είναι το Αρτηκονήσι, ο Κουλουντρός, το Τρούμπετο, ο Χονδρός, η Πλάτη, η Οξειά, οι Διαβατές και ο Μαρμαράς. Η διαμόρφωση των ακτών της παρουσιάζει ένα πλήθος από ακρωτήρια, όρμους και λιμάνια. Τα λιμάνια του νησιού είναι της Σκάλας στον όρμο της Σύμης, του Πεδίου στον ομώνυμο όρμο και του Πανόρμου ή Πανορμίτη, όπου βρίσκεται και η Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Σήμερα στο νησί υπάρχουν 5 οικισμοί : της Σύμης, του Εμπορειού, της Μαραθούντας, του Πεδίου και του Πανορμίτη.
Κάποτε οι κάτοικοι της Σύμης, όταν γνώριζε τη μεγάλη άνθηση στο εμπόριο και στη ναυπηγική, είχαν φθάσει τις 25000. Σήμερα, ο πληθυσμός φθάνει τους 2560 κάτοικους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2001.
Το ήμισυ περίπου του ενεργού πληθυσμού ασχολείται στις οικοδομικές εργασίες, στοεμπόριο, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στις μεταφορές και στις επικοινωνίες, γενικότερα σε δραστηριότητες που συνδέονται άμεσα με τον τουρισμό. Αλλά και η μεταποίηση σε μεγάλο βαθμό ενεργοποιείται έμμεσα από το τουριστικό κύκλωμα. Σήμερα ο τουρισμός της Σύμης τροφοδοτείται από τους επισκέπτες της μιας μέρας, από τους πολυήμερους τουρίστες και από τους ιδιότυπους “τουρίστες” τους Συμιακούς της διασποράς. Το σύνολο σχεδόν των τουριστών της Σύμης διακινείται μέσω της Ρόδου. Η τουριστική περίοδος κρατά 7 μήνες (Απρίλιος-Οκτώβρης), όπως και στη Ρόδο με μεγάλη κίνηση στο τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου. Ο τουρισμός πολυήμερης παραμονής παρουσιάζει ανοδική πορεία τα τελευταία 10 χρόνια.
Μικρότερη δραστηριότητα εμφανίζει ο γεωργοκτηνοτροφικός κλάδος και η αλιεία.
Η ναυπηγική και η ξυλογλυπτική (έπιπλα, τέμπλα εκκλησιών, διακοσμητικά στοιχεία εσωτερικών σπιτιών, κτλ) που άλλοτε ήκμαζαν στο νησί, σήμερα έχει περιοριστεί σε δυο μικρά ναυπηγεία (ταρσανάδες) όπου γίνονται επισκευές και κατασκευές μικρών αλιευτικών σκαφών. Άλλη παραδοσιακή τέχνη είναι η επιπλοποιία, η οποία σήμερα περιορίστηκε σε δυο βιοτεχνίες που ασχολούνται αποκλειστικά με την κατασκευή παραδοσιακών επίπλων.
Ιστορία
Στην εποχή του μύθου, διάφορες εκδοχές αναφέρονται από αρχαίους συγγραφείς για την ονομασία της Σύμης.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει πως απόκτησε το όνομα το νησί, από την νύμφη Σύμη με την οποία ζευγάρωσε ο Ποσειδώνας φέρνοντας στο κόσμο ένα αγόρι που το ονόμασαν Χθόνιο.
Στη Σύμη έφτασε και ο Προμηθέας, αδελφός του Ατλαντα και δίδαξε πολλές τέχνες και τημακροβιότητα. Ο Ευστάθιος αποδίδει το όνομα στη κόρη του Ιαλυσού και της Δωτίδας τη Σύμη, την οποίαν έκλεψε ο Γλαύκος και την έφερε στο νησί.
Ο Γλαύκος ο οποίος θεωρείται ο πρώτος κάτοικος της Σύμης, ήταν δεινός κολυμβητής και ναυπηγός και τις ικανότητες του αυτές τις δίδαξε στους κατοίκους του νησιού. Θεωρείτε ο κατασκευαστής του πλοίου της Αργοναυτικής εκστρατείας «Αργώ», το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν οι Αργοναύτες για την εκστρατεία τους στην Κολχίδα.
Το νησί είχε και άλλα ονόματα όπως Καρική, Μεταποντίς, Αιγλη και Έλκουσα.
Ο πρώτος βασιλιάς της Σύμης ήταν ο Νιρέας ο οποίος αναφέρεται από τον Όμηρο για τη συμμετοχή του στην εκστρατεία της Τροίας με 3 πλοία. Στο νησί υπήρχε κάποτε και ιερό του Ποσειδώνα.
Από το νησί πέρασαν οι Λέλεγες, οι Ρόδιοι, οι Αργείοι, οι Λακεδαιμόνιοι και αργότερα οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί για να ακολουθήσουν οι Ιωαννίτες Ιππότες. Οι Συμιακοί έγιναν γνωστοί ως ναυπηγοί, ψαράδες και σφουγγαράδες και έφεραν πλούτο και δόξα στο νησί. Το 1460 κατάφεραν να αποκρούσουν τον πολυάριθμο στρατό των Τούρκων. Το 1522κατέλαβαν τη Σύμη οι Τούρκοι αλλά οι Συμαίοι προσφέροντας δώρα στο Σουλτάνο, εξασφάλισαν σημαντικά προνόμια όπως αυτό της ελευθερίας στη θρησκευτική έκφραση και γλώσσα. Πρόοδος σημειώθηκε στα γράμματα και ιδρύθηκαν σχολεία όπως η Σχολή της Αγίας Μαρίνας (1756-1821).
Στην Επανάσταση του 1821 πήρε ενεργά μέρος λόγω της ευημερίας στη ναυτιλία και στο εμπόριο. Η συμμετοχή τους, όμως, στην επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση ορισμένων προνομίων.
Από το 1912 περιήλθε κάτω από Ιταλική κατοχή, η οποία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή για τους κατοίκους. Η άλλοτε ευημερούσα Σύμη γνώρισε μέρες φτώχειας. Εκείνη την περίοδο έγινε και η αντικατάσταση των ιστιοφόρων με τα ατμοκίνητα πλοία, η σπογγαλιεία άρχισε να παρακμάζει ενώ ξεκίνησε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που οδήγησε σε μεγάλο κύμα μετανάστευσης.
Το 1943 τελείωσε η Ιταλική κυριαρχία. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1944, οι Άγγλοικαταλαμβάνουν για τρίτη φορά τη Σύμη, ενώ την ίδια ημέρα ανατινάχτηκε το Κάστρο της και όλη η γύρω από αυτό περιοχή.
Στις 8 Μαϊου 1945 υπογράφηκε στη Σύμη η παράδοση των Δωδεκανήσων από τους Γερμανούς, ενώ την 1η Απριλίου του 1947, η Βρετανική Στρατιωτική Διοίκηση παρέδωσε καθήκοντα στην Ελληνική Διοίκηση.
Τέλος, στις 7 Μαρτίου 1948 στη Σύμη υπεγράφη το Πρωτόκολλο Ενσωμάτωσης και παράδοσης όλων των νησιών της Δωδεκανήσου στο Ελληνικό κράτος – στη μητέρα Ελλάδα
Πηγή: symi.gr
http://www.entertv.gr/2013/05/31/travel/stin-omorfi-simi/
Σήμερα στο νησί υπάρχουν 5 οικισμοί : της Σύμης, του Εμπορειού, της Μαραθούντας, του Πεδίου και του Πανορμίτη.
Κάποτε οι κάτοικοι της Σύμης, όταν γνώριζε τη μεγάλη άνθηση στο εμπόριο και στη ναυπηγική, είχαν φθάσει τις 25000. Σήμερα, ο πληθυσμός φθάνει τους 2560 κάτοικους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2001.
Το ήμισυ περίπου του ενεργού πληθυσμού ασχολείται στις οικοδομικές εργασίες, στοεμπόριο, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στις μεταφορές και στις επικοινωνίες, γενικότερα σε δραστηριότητες που συνδέονται άμεσα με τον τουρισμό. Αλλά και η μεταποίηση σε μεγάλο βαθμό ενεργοποιείται έμμεσα από το τουριστικό κύκλωμα. Σήμερα ο τουρισμός της Σύμης τροφοδοτείται από τους επισκέπτες της μιας μέρας, από τους πολυήμερους τουρίστες και από τους ιδιότυπους “τουρίστες” τους Συμιακούς της διασποράς. Το σύνολο σχεδόν των τουριστών της Σύμης διακινείται μέσω της Ρόδου. Η τουριστική περίοδος κρατά 7 μήνες (Απρίλιος-Οκτώβρης), όπως και στη Ρόδο με μεγάλη κίνηση στο τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου. Ο τουρισμός πολυήμερης παραμονής παρουσιάζει ανοδική πορεία τα τελευταία 10 χρόνια.
Μικρότερη δραστηριότητα εμφανίζει ο γεωργοκτηνοτροφικός κλάδος και η αλιεία.
Η ναυπηγική και η ξυλογλυπτική (έπιπλα, τέμπλα εκκλησιών, διακοσμητικά στοιχεία εσωτερικών σπιτιών, κτλ) που άλλοτε ήκμαζαν στο νησί, σήμερα έχει περιοριστεί σε δυο μικρά ναυπηγεία (ταρσανάδες) όπου γίνονται επισκευές και κατασκευές μικρών αλιευτικών σκαφών. Άλλη παραδοσιακή τέχνη είναι η επιπλοποιία, η οποία σήμερα περιορίστηκε σε δυο βιοτεχνίες που ασχολούνται αποκλειστικά με την κατασκευή παραδοσιακών επίπλων.
Ιστορία
Στην εποχή του μύθου, διάφορες εκδοχές αναφέρονται από αρχαίους συγγραφείς για την ονομασία της Σύμης.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει πως απόκτησε το όνομα το νησί, από την νύμφη Σύμη με την οποία ζευγάρωσε ο Ποσειδώνας φέρνοντας στο κόσμο ένα αγόρι που το ονόμασαν Χθόνιο.
Στη Σύμη έφτασε και ο Προμηθέας, αδελφός του Ατλαντα και δίδαξε πολλές τέχνες και τημακροβιότητα. Ο Ευστάθιος αποδίδει το όνομα στη κόρη του Ιαλυσού και της Δωτίδας τη Σύμη, την οποίαν έκλεψε ο Γλαύκος και την έφερε στο νησί.
Ο Γλαύκος ο οποίος θεωρείται ο πρώτος κάτοικος της Σύμης, ήταν δεινός κολυμβητής και ναυπηγός και τις ικανότητες του αυτές τις δίδαξε στους κατοίκους του νησιού. Θεωρείτε ο κατασκευαστής του πλοίου της Αργοναυτικής εκστρατείας «Αργώ», το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν οι Αργοναύτες για την εκστρατεία τους στην Κολχίδα.
Το νησί είχε και άλλα ονόματα όπως Καρική, Μεταποντίς, Αιγλη και Έλκουσα.
Ο πρώτος βασιλιάς της Σύμης ήταν ο Νιρέας ο οποίος αναφέρεται από τον Όμηρο για τη συμμετοχή του στην εκστρατεία της Τροίας με 3 πλοία. Στο νησί υπήρχε κάποτε και ιερό του Ποσειδώνα.
Από το νησί πέρασαν οι Λέλεγες, οι Ρόδιοι, οι Αργείοι, οι Λακεδαιμόνιοι και αργότερα οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί για να ακολουθήσουν οι Ιωαννίτες Ιππότες. Οι Συμιακοί έγιναν γνωστοί ως ναυπηγοί, ψαράδες και σφουγγαράδες και έφεραν πλούτο και δόξα στο νησί. Το 1460 κατάφεραν να αποκρούσουν τον πολυάριθμο στρατό των Τούρκων. Το 1522κατέλαβαν τη Σύμη οι Τούρκοι αλλά οι Συμαίοι προσφέροντας δώρα στο Σουλτάνο, εξασφάλισαν σημαντικά προνόμια όπως αυτό της ελευθερίας στη θρησκευτική έκφραση και γλώσσα. Πρόοδος σημειώθηκε στα γράμματα και ιδρύθηκαν σχολεία όπως η Σχολή της Αγίας Μαρίνας (1756-1821).
Στην Επανάσταση του 1821 πήρε ενεργά μέρος λόγω της ευημερίας στη ναυτιλία και στο εμπόριο. Η συμμετοχή τους, όμως, στην επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση ορισμένων προνομίων.
Από το 1912 περιήλθε κάτω από Ιταλική κατοχή, η οποία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή για τους κατοίκους. Η άλλοτε ευημερούσα Σύμη γνώρισε μέρες φτώχειας. Εκείνη την περίοδο έγινε και η αντικατάσταση των ιστιοφόρων με τα ατμοκίνητα πλοία, η σπογγαλιεία άρχισε να παρακμάζει ενώ ξεκίνησε και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που οδήγησε σε μεγάλο κύμα μετανάστευσης.
Το 1943 τελείωσε η Ιταλική κυριαρχία. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1944, οι Άγγλοικαταλαμβάνουν για τρίτη φορά τη Σύμη, ενώ την ίδια ημέρα ανατινάχτηκε το Κάστρο της και όλη η γύρω από αυτό περιοχή.
Στις 8 Μαϊου 1945 υπογράφηκε στη Σύμη η παράδοση των Δωδεκανήσων από τους Γερμανούς, ενώ την 1η Απριλίου του 1947, η Βρετανική Στρατιωτική Διοίκηση παρέδωσε καθήκοντα στην Ελληνική Διοίκηση.
Τέλος, στις 7 Μαρτίου 1948 στη Σύμη υπεγράφη το Πρωτόκολλο Ενσωμάτωσης και παράδοσης όλων των νησιών της Δωδεκανήσου στο Ελληνικό κράτος – στη μητέρα Ελλάδα
Πηγή: symi.gr
http://www.entertv.gr/2013/05/31/travel/stin-omorfi-simi/
![Η Σκάλα Της Τζαβέλαινας..Το Μονοπάτι Της Θρυλικής Καπετάνισσας![Βίντεο]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCaJl8mpJR3kfytKVEr-ve8VRK85pIbR2hqoS61Npi9lJ7k7TF3gb_FdyaQUU2t5wLkzLM8iVQe2mVEFWmfcT7H0ZlAS37NzwAwm2rw-zrR1xJOH5amXw4iJhAchdCI7Xxgyw7pVeXryA/w100/%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.png)
0 Σχόλια